Vandaag roept hij 'STOP'
hij wil niet meer
hij kan niet meer
nu even niet
geen gezeur
geen gezeik
hij sleept zijn voeten
naar daar waar ze liever niet willen gaan
zijn hoofd recht naar voren
de rest achterwaarts
zoiets
hij is een zak die zakt
als patatten
zo log en zwaar
hij zoekt niet eens zichzelf
laat alles zoals het is
'dag, mijn zoon,
tot morgen misschien'
Copyright & privacy / (F)luisterdingen
1 opmerking:
Hallo Margo,
Weer twee mooie gedichten van jou gelezen ! Vooral dat laatste heeft me getroffen: de laatste zin: misschien tot morgen Vincent; een moeder die wanhopig kontakt zoekt met het van haar vervremende kind, dat zij wel op de wereld gezet heeft, maar toch niet van haar is , en zijn eigen weg wil gaan, wat misschien ook wel kan duiden op een sterke wil en/of onvrede met onze huidige wereld.
Proficiat Margo,
Herman
Een reactie posten